on the waterfront (1954)ระหว่างเลือกทำสิ่งที่สมควรทำ แต่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวไร้เพื่อน
กับการยอมก้มหน้า ปิดหูปิดตาไม่รู้ไม่เห็นสิ่งแย่ๆ แต่มีเพื่อนฝูงล้อมรอบ
ลึกๆแล้วไม่กล้าตอบตัวเองเหมือนกันว่าจะเลือกอย่างไหน
แต่กับ เทอรี่ มัลลอย แล้ว
เจ้าตัวเลือกอย่างแรก ถึงแม้ว่าการกระทำนั้นจะทำให้โดนหมายหัวจาก
ตัวเป้งผู้เสียผลประโยชน์ แถมเพื่อนฝูงเมินเฉยทำเหมือนกับไม่มีตัวตนอยู่
ในโลก เสียสละเพื่ออยู่อย่างโดดเดี่ยวเป็นโทษที่หนักหนามากกับการ
ที่เรายังต้องอยู่ในสังคมต่อไปอย่างนี้ และสงสัยในสำนึกตัวเองและคนรอบข้าง
ว่าตกลงสิ่งที่ถูกต้องเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำใช่มั้ย?
แต่ถ้าเราลองได้ตัดสินใจเลือกที่จะทำในสิ่งที่เราเชื่อแล้วว่ามันสมควรที่สุด
ก็ไม่ควรอีกเหมือนกันที่จะมานั่งเสียเวลา เฝ้านึกถึงสิ่งที่เสียไปแล้ว
สคริปต์ช่วงท้ายเรื่องจึงเป็นบทพูดที่ประทับใจผมมาก
เทอรี่: ถ้าแกไม่มีลูกน้องแกก็ไร้ค่ารู้รึเปล่า
ถ้าไม่มีไอ้ลูกสมุนพวกนั้นของแก ไม่มีปืน ไม่มีอาวุธ
แกก็ไม่มีอะไร ความกล้าของแกอยู่ที่เงินกับปืนเท่านั้นรู้มั้ย
เฟรนด์ลี่: แกหักหลังเราเทอรี่
เทอรี่: จากตรงที่แกยืนอยู่น่ะสิ ตอนนี้ฉันยืนอยู่ตรงนี้
ที่ผ่านมาฉันหักหลังตัวเองโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
แกเล่นงานโจอี้ แกเล่นงานคูแกน
แกเล่นงานแม้แต่ชาร์ลีลูกน้องแกเอง
นึกว่าตัวเองเป็นพระเจ้า รู้มั้ยแกเป็นแค่อะไร
แกเป็นแค่นักเลงห่วยๆ สกปรก
ฉันดีใจที่ทำแบบนี้กับแก
ได้ยินมั้ย ฉันดีใจที่ได้ทำลงไป
I'm glad what I done to you,
ya hear that?
I'm glad what I done!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น