ชอบหนังเรื่องนี้มากครับ เลี้ยงระดับความนิ่งมาจนถึงฉากจบแล้ว อิ่มใจมากมันได้ความรู้สึกปลอดโปร่ง โล่งหัวใจ ปลดปล่อยภาระหนักๆออกหมดเหมือนภารกิจจบแล้วจริงๆ แล้วโชคดีมาก คือ รอดตายมาจากสงครามได้มันทำให้รู้คุณค่าของการยังได้มีชีวิตอยู่ ในขณะที่อีกหลายคนในนั้นไม่มีโอกาสแบบนี้แล้วหลายคนในนั้นคือ เพื่อน ด้วยมันเศร้ามาก
ปกติถ้าหนังแนวนิ่งๆ ช้าช้า ผมจะดูแค่รอบเดียวแต่กับเรื่องนี้สามรอบเข้าไปแล้วมีแนวโน้มว่าถ้าได้ดีวีดีมาเก็บ ว่างๆก็คงดูอีกเรื่อยๆ สำหรับผมเรื่องนี้ไม่น่าเบื่อเลยครับอาจเป็นเพราะรู้สึกมีอารมณ์ร่วม เข้าใจความรู้สึกทหารที่ไหนก็เหมือนๆกันมั้ง รายละเอียดหนึ่งในหนังที่ชอบมากคือ มันพูดถึงช่วงเวลา ช่วงเสี้ยวเวลาเล็กๆ ที่มีความหมาย มีความเป็นความตายมาเกี่ยวข้อง สะเทือนใจมากครับ ฉากหนึ่งในนั้นเป็นวันที่ทหารผลัดพี่จะครบกำหนดประจำการ ก็พาทหารผลัดน้องไปเที่ยวในป้อมปราการที่ยึดไว้อยู่ เป็นเหมือนบอกลา ทหารคนหนึ่งพูดว่า จากนี้ถ้านายกลับถึงบ้าน นายอยู่ข้างหน้าแฟนที่น่ารักของนาย ก่อนที่นายจะกอดเธอ เราขอเวลาหนึ่งนาฑีนะคิดถึงพวกเราที่นี่ แค่หนึ่งนาฑี--อั๊ก--จุกอกมากครับ
เพราะตอนผมเป็นทหาร ไม่มีโอกาสไปภาคสนาม อยู่แต่ในกองพันเพื่อนที่ฝึกด้วยกันมา บางคนก็ไปอยู่ชายแดน ขึ้นดอย หรือลงใต้ไปสามจังหวัด ซึ่งเราไม่แน่ใจหรอกครับว่าปัญหาจริงๆเป็นอย่างไร เมื่อมีคำสั่ง เขาจัดกำลังมีรายชื่อไปก็ต้องไป แล้วไปแล้วถ้าตายก็คือตายรอดก็คือรอด เพื่อนๆผลัดเดียวกับผมคงรู้สึกอย่างนั้น ในขณะที่ผมปลดมาแล้ว บางคนก็ยังคงประจำการอยู่ ผมไม่เคยนึกถึงพวกมันเลยจนดูหนังเรื่องนี้ หนึ่งนาฑีที่หนังพูดถึง มีความหมายขึ้นมาทันที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น